infolinia: 801 009 445

finansowe
rozwiązania

Dowiedz się, czego wymagają instytucje

Publikacja: 22-03-2013 Gazeta Finansowa

Wymagania stawiane przedsiębiorcom przez faktorów są bardzo różne. Dlatego, gdy jedna instytucja finansowa odmówi firmie faktoringu – nie musi to oznaczać, że faktoring będzie niedostępny również u innych faktorów.

Wymagania instrukcji finansowych oferujących faktoring są znacznie mniej restrykcyjne niż to jest w przypadku kredytu obrotowego. Firma nie musi się wykazywać zdolnością kredytową – z punktu widzenia faktora istotna jest przede wszystkim kondycja odbiorców, którzy mają być objęci faktoringiem. Faktor zbada wiarygodność płatniczą kontrahentów, aby uzyskać pewność, że będą regulować zobowiązania. Firma starająca się o faktoring nie musi również dysponować zabezpieczeniami w formie rzeczowej. W faktoringu zabezpieczeniem są: faktury, weksel oraz ewentualnie pełnomocnictwo do rachunku.

Kluczowym warunkiem skorzystania przez firmę z faktoringu jest prowadzenie sprzedaży towarów lub usług z odroczonymi terminami płatności stałym kontrahentom. Przy czym faktoringiem będą mogli zostać objęci tylko wiarygodni kontrahenci – zweryfikowani i zaakceptowani przez faktora. Poza tymi kluczowymi wymogami instytucje faktoringowe w praktyce, w zależności od przyjęte wewnętrznej polityki, stosują dodatkowe ograniczenia. W ten sposób faktorzy określają grupy docelowe przedsiębiorstw, do których kierują swoją ofertę. Wymogi te różnią się w zależności od faktora i dotyczą m.in.: minimalnej wielkość obrotu, rodzaju prowadzonej księgowości, minimalnego okresu działalności, branży, akceptowanego poziomu kompensat czy akceptowalności wykazanej straty lub zaległości wobec skarbu państwa.

Aby uzyskać decyzje instytucji faktoringowej przedsiębiorstwo musi przekazać informacje dotyczące prowadzonej działalności oraz standardowe dane o sytuacji finansowej. Faktorzy przed rozpoczęciem współpracy analizują strukturę należności i zobowiązań firmy, zwracają uwagę na przyznawane terminy płatności oraz terminowość wywiązywania się kontrahentów ze zobowiązań. Preferowanymi przez faktorów odbiorcami są kontrahenci, z którymi istnieje dobra historia współpracy. Dla części faktorów udokumentowanie historii współpracy jest istotnym argumentem, wpływającym na decyzje o przyznaniu finansowania. Warto tu dodać, że z zasady powiązania kapitałowe bądź osobowe między faktorantem a jego odbiorcą wykluczają takiego kontrahenta z faktoringu.

Wyraźne różnice występują wśród instytucji faktoringowych odnośnie akceptowanej liczby kontrahentów, którzy mają być objęci faktoringiem. Faktorzy generalnie preferują rozproszony portfel odbiorców. Objęcie faktoringiem przynajmniej kilku odbiorców, z których żaden nie będzie miał dominującego udziału w obrotach firmy, oznacza dla faktora rozproszenie ryzyka. Ale jednocześnie nie każdy faktor decyduje się na obsługę bardzo rozdrobnionego portfela odbiorców. Na drugim biegunie są transakcje tylko z jednym kontrahentem – ze względu na wyższe ryzyko akceptowane przez niewielu faktorów.

Większość firm faktoringowych wymaga przekazania do faktoringu całego obrotu – wszystkich (bez wyjątku) faktur wystawionych dla kontrahenta objętego faktoringiem. Jest to tzw. Globalna cesja, która ma swoje uzasadnienie wynikające z potrzeby właściwego zarządzania wierzytelnościami – stanowiąca integralną część usługi faktoringu. Globalna cesja nie jest wymogiem stosowanym przez wszystkie firmy faktoringowe. Korzystająca z usług bardziej elastycznych faktorów firma może przekazywać faktury z zaakceptowanym przez faktora odbiorcą – w sposób wybiórczy w zależności od aktualnych potrzeb. Koniecznym warunkiem skorzystania z faktoringu będzie również poinformowanie partnerów handlowych i uzyskanie ich zgody na cesję wierzytelności. Jeżeli kontrahent uparcie nie wyraża jednak zgody na cesje, to zwykle uniemożliwia to zastosowanie faktoringu. Firma może ewentualnie pomyśleć wówczas o faktoringu ukrytym, ale dostęp do tej usługi jest ograniczony.

(Materiał opublikowany przed zmianą nazwy firmy)